Dokumentacja artystyczna bywa jednostronna, choć jej przedmiotem był zawsze jakiś autentyczny kontakt, dwustronny dialog, nawiązana relacja, czasami trwalszy związek… osób, ciał, gestów… Bliskość bez retorycznych chwytów, fałszywych tonów, wymuszonych póz, choć często arbitralnie prowokowana, jednak radykalnie szczera i odpowiedzialna.

Twarzą w twarz, uważnie, w skupieniu, bez znieczulenia i bez kompromisów. Bliskość dziecięco naiwna, a zarazem odarta ze złudzeń i rozpaczliwa. Niekiedy w spazmie, częściej w milczeniu. Dotyka… Choć czasem jedynie muska, to czasem też rani… Przyleganie życia i sztuki Angeliki Fojtuch jest ścisłe.

Hubert Bilewicz (Katalog. Angelika Fojtuch Transparency, 2013)

Wystawa w Gdańskiej Galerii Miejskiej Angelika Fojtuch. Warstwy dzieła nieobecności to przekrojowa, retrospektywna prezentacja twórczości artystki - performerki, obejmująca przestrzeń ostatnich piętnastu lat. Jest to pierwsza w Polsce retrospektywa artystki, druga po wystawie w Mönchengladbach w 2013 roku.

Wątek przewodni ekspozycji stanowi wielowymiarowość sztuki performance, problematyka społecznego i intymnego charakteru postawy twórczej Angeliki Fojtuch, jej niepokorna wrażliwość na otaczającą rzeczywistość oraz podjęta przez artystkę eksperymentalna gra z definicji niedoskonałą formą dokumentacji performance i jej quasi-użytkowego przeznaczenia.
Pokazujemy szesnaście filmów i ok. dziesięć prac wykonanych w różnorodnych technikach. Będą to zarówno dzieła z wczesnego okresu twórczości Fojtuch, jak np. seria performance dokamerowych Mamix, onitoja, lubię bawić się lalą, czy działania w historycznej już dzisiaj Modelarni, na terenie Stoczni Gdańskiej: performance Twoja, z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi i Solidarity - akcja, którą artystka pożegnała halę stoczni, dzień przed jej wyburzeniem. Przybliżymy również zapisy performance, które Fojtuch stworzyła w dalekich zakątkach świata, między innymi w Singapurze, Chile czy Republice Dominikańskiej jak i ostatnie jej realizacje związane z założoną przez nią przestrzenią wystawienniczą GATE art zone w Düsseldorf.

Sama artystka tak piesze o swojej wystawie: Osią czytania wystawy są tytułowe warstwy performance, warstwy obecności, warstwy życia, warstwy umierania, następujące po sobie linearnie, które konceptualnie spinam klamrą nieobecności. Nieobecność wynika z doświadczenia absolutnej, ostatecznej formy performance. Performance jest radykalnym, niezawodnie przezroczystym i niezobowiązującym środkiem komunikacji. Ostatnim, który pozostaje, gdy wszystkie inne zawodzą.